“Vroeger werkte ik in de ggz. Door niet-aangeboren hersenletsel ben ik afgekeurd voor regulier werk. Ik kwam het Kiemuur tegen in mijn zoektocht naar een leuke vrijwilligersfunctie. Aanvankelijk wilde ik niet opnieuw in de ggz aan de slag, omdat het te confronterend voor mij was dat ik dat niet meer ‘gewoon’ kon. Maar al snel miste ik het; mijn hart gaat sneller kloppen van het helpen van kwetsbare mensen. Via het Kiemuur volgde ik verschillende cursussen. In het begin wilde ik vooral onderzoeken wat ik kon en wilde. Toen ben ik gevraagd om co-trainer te worden. Vroeger had ik nooit gedacht dat ik voor een klas zou durven staan, maar ik vind lesgeven juist heel leuk. Als co-trainer moet je je openstellen, je eigen ervaringen delen. Maar alles wat je geeft, krijg je ook weer terug. Daar leer ik van, voor mijn eigen herstel. Zo verleg ik steeds mijn grenzen en groei ik als persoon. Het is soms zwaar, maar iedere stap is een overwinning.”